Wielka Sobota, a więc obrzęd poświęcenia pokarmów na stół wielkanocny. W dzisiejszych czasach nikt zapewne nie zdaje sobie sprawy z tego, że mogą być z tym jakieś problemy. Aż do pamiętnego roku 2020, kiedy pandemia korona wirusa opanowała cały świat. Kiedy to wierni albo sami błogosławią pokarmy, albo ich poświęcenia i błogosławieństwa dokona duchowny przez łącze telewizyjne, internetowe lub radiowe.
Do niedawna jeżeli ktoś nie mieszkał w miejscowości, gdzie nie było kościoła to wsiadał w samochód i bez trudu znajdował świątynię, gdzie poświęcił koszyczek z pokarmami wielkanocnymi lub ksiądz objeżdżał wszystkiej miejscowości w parafii. Ale przenieśmy się w czasie o 60-70 lat. Wyjście do kościoła osób, które mieszkały z dala od niego to prawdziwa wyprawa na pół dnia. Duże babki zawinięte w chusty niesiono na plecach, kosze pełne innego jadła i pieszo po kilka kilometrów trzeba było dojść do miejsca święcenia. Jeszcze większe trudności mieli mieszkańcy zasańskich miejscowości naszej parafii: Chyrzyny, Chyrzynki, Kupnej, Chołowic, Mielnowa, gdyż trzeba było przeprawić się przez San. Pewnej przedwojennej Wielkanocy było to niemożliwe. Woda na Sanie bardzo wysoka, nie dało się przepłynąć promem i łódką. Co wtedy zrobić? Znalazł się sposób. Ksiądz, Władysław Solecki, ustnie przez rzekę umówił się, by mieszkańcy o określonej godzinie zgromadzili się na prawym brzegu Sanu i rozstawili tam pokarmy, ten będąc na lewym brzegu odmówił przepisane modlitwy i kropidłem je poświęcił. I chociaż ani jedna kropla wody święconej nie przeleciała przez rzekę to tradycji stało się zadość. Z takimi problemami spotykali się nasi przodkowie w Wielką Sobotę.
Pamiętna będzie Wielkanoc 2020 r., gdy wierni w większości nie uczestniczą w nabożeństwach Triduum Paschalnego, pokarmy na stół wielkanocny będziemy święcić sami, a rezurekcję będziemy oglądać w telewizji. Nikt się nie spodziewał, że dożyje takich czasów.
Piotr Haszczyn [kwiecień 2020]
Zapraszamy na blog - http://krzywcza.blogspot.com/
