Dzięki wielkiej pasji genealogicznej pana Tadeusza Bartoszka ukazuje się nastepny ciekawy artykuł dotyczący rodziny Podgrabi i Kic co składam serdeczne podziękowanie.
Piotr Haszczyn
Napiszę nie tylko wspomnienia z Krzywczy nad Sanem, Przemyśla i rodziny Podgarbi i Kic, ale również to, co pamiętam z opowieści moich rodziców i bliskich.
Mój dziadek Konrad Podgarbi i moja babcia Melania z domu Kic [siostra księdza Jana (Iwana) Kica - na zdjęciu obok] mieszkali w Krzywczy nad Sanem, a później przenieśli się do Przemyśla. Mój dziadek zmarł około 1930 r. w Przemyślu, a babcia Melania została przesiedlona w listopadzie 1945 r do ZSRR wraz z synem Iwanem księdzem grekokatolickim. W roku 1947 przenieśli się do Lwowa. Zamieszkali przy ulicy Margarinova Bichna 104 w prywatnym domu należącym do ciotki mojej matki, Anny Mytsak (Kic). Babcia Melania zmarła w październiku 1960 r. i została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Konrad i Melania Podgarbi mieli czworo dzieci: Iwana, Marię, Sofię i Józefa - wszyscy urodzeni w Krzywczy.
Ivan Podgarbi urodził się 8 października 1899 r., w 1920 r. ukończył przemyskie męskie gimnazjum, następnie seminarium we Lwowie i w Przemyślu, 16 marca 1924 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa J. Kocyłowskiego w przemyskiej katedrze. W 1925 pracował jako nauczyciel historii w seminarium duchownym w Przemyślu, w latach 1925-1926 – ordynator Dublan (dekanat Lucan), 1926-1928 pracownik katedralny w Przemyślu. Od 1928 do 1932 pracował w Jaworniku (Dekanat Łupkowski). Od 1932 do 1945 był proboszczem we wsi Wilchowce (dekanat Snocki). Był doradcą Ordynariatu Administracji Apostolskiej Ziemi Łemkowskiej, promotorem sprawiedliwości. W marcu 1945 został mianowany Kryloszaninem Kapituły Administracji Apostolskiej Ziemi Łemkowskiej, a w lipcu 1945 roku Wikariuszem Generalnym Administracji Apostolskiej Ziemi Łemkowskiej. W związku z napadem został zmuszony do opuszczenia parafii i w listopadzie 1945 r. przenieść się do Ukraińskiej SRR we wsi Czyszki, obwód Pustomyty, obwód lwowski. W 1947 przeniósł się do Lwowa, ukończył III rok Wydziału Języków Obcych Uniwersytetu Lwowskiego. Pracował w Bibliotece Naukowej Stefanyka (Ossolineum), choć figurował jako strażak, sprzedawca w księgarni i wykonywał inne prace, ale w żadnej z nich nie przebywał dłużej niż przez kilka miesięcy. Nie był godny zaufania, ponieważ pozostał księdzem podziemnego Kościoła greckokatolickiego. Zmarł we Lwowie w lutym 1981 roku, pochowany we wsi Zimowa Woda Pustomyty powiatu obwodu lwowskiego.
Maria Podgarbi, moja mama, urodzona w Krzywczy 2 kwietnia 1905 roku ukończyła Seminarium Nauczycieli Ukraińskich w Przemyślu, a następnie roczne WKN - Wyższe Kursy Nauczycielskie w Krakowie na kierunku język polski i historia. Moja mama miała szczęście, że nauczycielką rysunku była Olena Kulczycka (znana ukraińska malarka i graficzka), a Stanisław Ludkiewicz (kompozytor, pedagog) był kierownikiem Bojan w Przemyślu, gdzie śpiewała. Jednak po ukończeniu seminarium przez wiele lat nie mogła znaleźć stałej pracy. Wyszła za mąż za Wasyla Laska i zamieszkali w Ruszelczycach, gdzie Wasyl był nauczycielem. 24 lutego 1945 roku rodzice zostali zmuszeni do opuszczenia Ruszelczyc, ponieważ otrzymali informację od siostry matki Zofii Podgarbi (nauczycielki w Krzywczy), że w sąsiedniej wsi Babice miał miejsce atak nieznanych bandytów). Rodzice natychmiast przenieśli się do Przemyśla, a następnie zostali przesiedleni do Ukraińskiej SRR w Krywce. Mój ojciec został aresztowany w Krzywym Rogu i dołączył do nas około miesiąc później. Tata został przewieziony do więzienia w Przemyślu, gdzie był przesłuchiwany, co noc, a więźniowie byli bici. W wiosce Krasnem obwód lwowski mieszkali rodzice mojego ojca Wasyla Laska: Stiepan Mychajłowycz i Paraskewia Danylivna Laska. Jednak nie znaleźliśmy ich, miesiąc wcześniej zostali zabrani wraz z ich córką Olgą Stiepanowną Laską i wywiezieni do Obwódu Archangielskiego, powiat Chołomogorski do wsi Stupino i wrócili do ojczyzny dopiero w sierpniu 1956 r. To był pierwszy raz, kiedy zobaczyłam swoich dziadków.
Józef Podgarbi, urodzony w 1912 roku w Krzywczy, ukończył gimnazjum w Przemyślu. Pracował jako nauczyciel w szkole Załużha w powiecie sanockim. Aresztowany 25 listopada 1940 r. na 10 lat więzienia w poprawczych koloniach pracy na podstawie art. 20, 54-1 kodeksu karnego Ukraińskiej SRR. 6 maja 1957 r. sąd wojskowy Kijowskiego Okręgu Wojskowego przekwalifikował wyrok na art. 54-1 „g” Kodeksu Karnego Ukraińskiej SRR i skazał go na 5 lat więzienia. Zgodnie z dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 27 marca 1953 r. „Po amnestii” został uznany za nieskazanego. Zmyślony i kuriozalny zarzut polegał na tym, że wiedział, że Michaił Gentish i Michaił Herman szykują się do przekroczenia granicy sowieckiej i ucieczki do Niemiec, ale nie poinformował o tym władz. Do Lwowa wrócił do rodziny z ciężką gruźlicą i w 1951 roku zmarł. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim. Józef był żonaty z Leontiną (niestety nie znam jej panieńskiego nazwiska), miał syna Bogdana Podgarbi ur. w 1940 r. Jego syn Taras Podgarbi mieszka we Lwowie i ukończył Lwowski Państwowy Instytut Medyczny.
Daria Fedorowicz
z domu Laska urodzona w Ruszelczycach w 1942 r.
Wspomnienia przysłała Lidia Kwicińska z Lwowa córka Darii Fedorowicz, za co składam wielkie podziękowania)
Rodzina Podgarbich widnieje w zapisach ksiąg parafii grekokatolickiej w Krzywczy od 1785 roku, pierwszych zachowanych stron. Wielu dzisiejszych mieszkańców Krzywczy ma przodków o tym nazwisku, na przykład Bazyli Podgarbi urodzony ok. 1750 roku zm. 1808 był dziadkiem Anny Podgarbi (ur. 1824 ), która po ślubie z Janem Sobolem zapoczątkowała dzieje wielkiej rodziny Soboli z Krzywczy, dzisiaj rozsianych po całym świecie.
Opracował Tadeusz Bartoszek [marzec 2022]
