CERKIEW GRECKOKATOLICKA W BABICACH
Na początku XVI w. istniała w miejscowości parafia prawosławna, a po unii greckokatolicka. W roku 1785, ze względu na zmniejszenie się ludności pochodzenia ukraińskiego przemianowana na filię parafii greckokatolickiej w Skopowie.
Babicka cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Bogarodzicy była filią parafii w Skopowie. Zbudowana w 1839 r. przez cieślę Kozubala spod Krosna, przebudowana w 1888 r. Po II wojnie światowej nieużytkowana popada w ruinę. Ikony zdementowane ok.1970 r. znajdują się w Muzeum Ziemi Przemyskiej.
Cerkiew orientowana, umiejscowiona w południowo-zachodniej części miejscowości na wzniesieniu stromo opadającym w dolinę rzeki, otoczona wieńcem starodrzewu. Opodal cerkwi, od strony zachodniej, drewniana dzwonnica (przesunięta lekko ku pd. względem osi cerkwi).
Cerkiew drewnianao długości 17,70 m i szerokości 9,10 m., jednoprzestrzenna, z zakrystią od północy (nieistniejącą) i kruchtą od zachodu, konstrukcji zrębowej (kruchta słupowa). Podwalina dębowa o średnicy przekroju 35x35 cm. Belki ścian z drewna iglastego. Węgłowania na zamek (z krytym czopem). Podwalina zakrystii była węgłowana do północnej podwaliny - cewki. Belki wschodniej i zachodniej ściany zakrystii mocowane w wręby w północnej ścianie cerkwi. Zrąb ścian cerkwi spięty od góry oczepem. Na tym samym poziomie, co oczep, równolegle do jego pn. i pd. belek założone są belki łączone na zamek i podparte wewnątrz cerkwi słupami (każda trzema). Belki oczepu oraz dodatkowe belki na słupach stanowią oparcie konstrukcji dachowej. Słupy
wewnątrz głównej części cerkwi tworzą podział przestrzeni, wprowadzając boczne pseudo nawy, szerokości 150 cm każda. Usztywnienie konstrukcji zrębu południowej ściany cerkwi tworzą założone w trzech miejscach lisice. W ścianie północnej lisice w dwóch miejscach. Kamienne podmurowanie podwaliny zachowało się we fragmentach. Kruchta od strony zachodniej konstrukcji słupowej. Główna część budynku (nawowo-prezbiterialna) zamknięta od wschodu trójbocznie. Więźba dachowa ponad nią konstrukcji stolcowo-krokwiowej. Stolce ustawione na belkach spinających pd. i pn. partię oczepu (zamki). W więźbie dachowej wkomponowana, na środku kalenicy, ośmioboczna pseudo latarnia konstrukcji słupowej, nakryta ostrosłupowym daszkiem. Więźba nad kruchtą krokwiowa. We wnętrzu, wzdłuż zachodniej ściany cerkwi, na całej jej szerokości chór śpiewaczy, na wysokości 300 cm, wysięg 140 cm, wsparty dwoma słupami w części czołowej i dwoma przy zachodniej ścianie, z balustradą z pełnych desek, dostępny drewnianymi schodami przy zach. ścianie (od strony pd.). Sanktuarium wydzielone kurtynową ścianą z desek (konstrukcja ikonostasu). Ściany cerkwi pobite od zewnątrz pionowym deskowaniem z listwowaniem. Podwaliny osłonięte wąskim daszkiem okapowym opartym na ryglach, pobitym gontem. Dach nad główną częścią cerkwi jedno kalenicowy, pięciopołaciowy, z półszczytem od zachodu, kryty blachą. Ostrosłupowy dach na pseudo latarni pod blachą. Pod okapem kształtowo wyrzynana deska. Dach nad kruchtą dwuspadowy gontowy.
Dzwonnica drewniana, konstrukcji słupowej, kwadratowa, o ścianach pionowych szachowanych deskami z pozorną izbicą, o lekko pochylonych ścianach. Dach namiotowy gontowy. Usytuowana w pobliżu cerkwi na wyniosłości o mocno spadzistych stokach.
Według schematyzmu duchowieństwa greckokatolickiego liczba grekokatolików w Babicach kształtowała się od 200 osób w 1872 roku do 410 w 1918 r. i 409 w 1936 r. Patronem cerkwi w Skopowie i Babicach była rodzina Radomyskich z Babic. Do 1947 r. wysiedlono z Babic ludność pochodzenia ukraińskiego.
Opracowanie Piotr Haszczyn -.
Zdjęcia archiwum P.Haszczyna
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
