Uncategorised

Szczegóły

Cmentarz grekokatolicki w Ruszelczycach, zapewne przycerkiewny, po lewej stronie drogi Przemyśl - Dynów. Założony na początku XX w., powierzchnia 0,22 ha, zdewastowany, zachowanych 7 nagrobków i fragment dużego drewnianego krzyża. [Zdjęcie obok - jeden z ocalałych przepieknych żeliwynych krzyży]

Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 141.

Zdjęcia P.Haszczyn

Zapraszamy na blog  - www.krzywcza.blogspot.com

Szczegóły

Już w czasach średniowiecznych istniała we wsi parafia prawosławna, co potwierdza wzmianka z 1510 r. Ruszelczyce wówczas należały do ziemi sanockiej. Następnie istniała w miejscowości parafia grekokatolicka do początku XIX w. W roku 1805 była filią parafii w Krzywczy, a następnie filia parafii w Skopowie. [Zdjęcia poniższe przedstawiaja cerkiew i ikonostas Ruszelecki].

  
Na początku wsi znajdowała się cerkiew drewniana, kryta gontem, zbudowana w 1845 r. pod wezwaniem Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. W cerkwi znajdował się bardzo cenny stary ikonostas z dużym zestawem dobrze zachowanych starych ikon . Nie zachował się jej opis. W 1962 r. władze państwowe zajęły cerkiew, która wkrótce została rozebrana. Do tego czasu nieregularnie odbywały się w niej nabożeństwa w obrządku rzymskokatolickim. W drewnianej dzwonnicy stojącej obok znajdował się dzwon gdański z 1734 r.
W 1785 r. w miejsowości było 250 wyznawców obrządku grekokatolickiego, a w 1938 r. 580, wg innych danych 520 na 890 mieszkańców.

Szczegóły

Karol Włodek - pseudonim "Wiarus"    informacaja  do sprawdzenia

Szczegóły

Kościół Rzymskokatolicki  p.w. Matki Boskiej Fatimskiej w Ruszelczycach . 

{gallery}stories/kosciol_parafialny_ruszelczyce{/gallery}

Zapraszamy na stronę http://krzywcza.przemyska.pl/

Parafia w Krzywczy - Wspólnota parafialna pw. Narodzenia Najśw. Maryi Panny w Krzywczy

Szczegóły

Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Skopowie - od początku istnienia miejscowości w przeważającej części była zamieszkiwana przez ludność pochodzenia ruskiego. W latach 1772 do 1945 istniała tu parafia greckokatolicka pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, wcześniej być może prawosławna. W 1879 parochem miejscowej cerkwi był ks. Mudrak jednocześnie dziekan pruchnicki. Skoro była parafia istniał w tych latach również cerkiew. Na miejscu drewnianej ok. 1900 r. [w momencie objęcia parafii przez ks. Iwana Demianczuka w 1900 r. mury cerkwi były wybudowane do połowy. Należy więc domniemywać, że okres budowy cerkwi należy określić na w przedziale lat 1899 - 1902(4)] wybudowano murowaną o powierzchni 300 m² i kubaturze 1150 m. Zbudowana na planie krzyża greckiego w środku miejscowości w stylu eklektycznym. Cerkiew zwrócona absydą na północ jest budynkiem murowanym z cegły, otynkowanym. [Zdjęcia powyżej skopowski ikonostas, poniżej cerkiew od strony cmentarza]. W centrum kopuła na drewnianym bębnie o słupowej konstrukcji. Bęben kopuły obity blachą. Wnętrze przykryte sklepieniami pozornymi. Więźba dachowa stolcowa. Ściany ujęte w dekoracje ramowe, szczyty ozdobione frezem arkadowym. W fasadzie nad wejściem umieszczonym w trójkątnie zamkniętej wybudowie okrągłe okno. Wewnątrz wybudowana ścianka działowa tworząca przecionek. Przedłużenie jej tworzy balustradę na nią znajduje się chór muzyczny. Po opuszczeniu tego terenu w latach 1945 – 47 przez ludność ruską cerkiew nieużytkowana. Większość XIX wiecznego ikonostasu znajduje się w Muzeum Ikon Łańcucie. Od lat 70 tych XX w. cerkiew przejęła parafia rzymskokatolicka z Babic tworząc kościół filialny.

W północno – zachodniej części posesji znajduje się murowana dzwonnica. Na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjna. Nad pierwszą kondygnacją, posiadającą beczkowe sklepienie wnętrze, ściana przepruta wąskimi, zamkniętymi, półkoliście arkadami, zwięczona gzymsem profilowanym. Dolna kondygnacja przykryta betonową płytą, górna ma dach siodłowy, czterospadowy ze spłaszczoną kopułką na sześciobocznym bębnie na środku kalenicy. Dach kryty blachą.
W 1880 r. w Skopowie było 113 domów i 619 mieszkańców. 509 wyznania greckokatolickiego, 99 rzymskokatolickiego i 11 mojżeszowego.
1921 roku odnotowano 980 mieszkańców (747 wyznania grekokatolickiego, 219 rzymskokatolickiego i 14 mojżeszowego). Po wojnie ludność pochodzenia ruskiego i ukraińskiego została wywieziona.

Piotr Haszczyn

Cmentarz w Skopowie - FILM

SABINA JAKUBOWSKA. Opis przyrody nieożywionej: skał, kamieniołomów i potężnych głazów występujących na terenie Babic i okolic. PRACA SEMESTRALNA Z PRZYRODY. Babice 2001 r. Praca napisana pod kierunkiem P. Haszczyna.

Karta Inwentarzowa Państowej Służby Konserwacji Zabytków.

Szczegóły

Szczegóły

Szczegóły

Szczegóły

Szczegóły

Biografia, która może służyć jako podręcznik historii II wojny światowej. Praca na kresach Rzeczpospolitej rzuciła go w wir wielkiej historii: zajęcie Sowietów polskich ziem na mocy paktu Ribbentrop – Mołotow, wręcz cudowne ocalanie z obozu starobielskiego, który na zawsze będzie związane z mordem katyńskim, udręka i uciemiężenie Sybiru, wreszcie 2 Korpus Polski z Monte Casino i innymi bitwami okrywającymi chwałą polskiego żołnierza, wreszcie rozczarowanie i gorycz po ustaleniach mocarstw po wojnie i lęk przed powrotem do kraju.

Wojciech Sawicki (senior) – urodzony w Mostach Wielkich 10 lub 23 IV 1900 r. Po ukończeniu gimnazjum [prawdopodobnie po szkole policyjnej] wstąpił do Policji Państwowej [Zdjęcie w mundurze Posterunkowego], gdzie po przez szczeble zawodowe doszedł do stopnia Starszego Posterunkowego. Żeni się ze Stefanią Petrow ok. 1927 r. Z tego związku urodził się syn Eugeniusz ur. 1928 r. oraz córka Irena ur. w 1931 r. W okresie przedwojennym mieszkał z rodziną w Drohomyślu, tam też pracował. [Zdjęcie rodziny Sawickich poniżej]

Aresztowany przez NKWD 17 VII 1940 r. Przewieziony do obozu w Starobielsku 5 XII 1940 r., a następnie wywieziony na Sybir, gdzie ciężko pracował. W okresie tworzenia się tzw. Armii Andersa wstąpił do 2 Korpusu Polskiego, został przydzielony do 2 Plutonu Psów Policyjnych, gdzie pełnił służbę wojskową w randze plutonowego. Brał udział w walkach we Włoszech w bitwie o Monte Cassino oraz w walkach o Ankonę i Bolonię. [Zdjęcie obok w mundurze 2 Korpusu].

Po wojnie początkowo przebywał we Włoszech, a po demobilizacji 2 Korpusu od 19 X 1946 wraz z innymi żołnierzami został przetransportowany do Anglii. Do 26 VII 1948 r. przebywa  w Withley Camp, a następnie do 1949 r. w okolicach Honey Lane, do 1950 w Holyfild Lane, do 1958 r. w Corby w hrabstwie Northamptonshire. Od roku 1960 mieszkał w Ettering. 14 IV 1948 przeniesiony do rezerwy. W okresie, gdy przebywał w Anglii nie podejmował dodatkowych prac oprócz tych, które były mu przydzielone przez dowództwo obozów, gdzie przybywali polscy żołnierze. Wrócił do Polski w 1962 r. i zamieszkał w Krzywczy, gdzie przybywała jego żona oraz dzieci. Zmarł 3 V 1970 r. i został pochowany na krzywieckim cmentarzu.

Odznaczony medalami: Polska Swemu Obrońcy, Medalem Wojska, Odznaką Pamiątkową 2 Korpusu, brytyjskim odznaczeniami: War Medal 1939 – 1945, The 1939 – 1945 Star, Italy Star, Defence Medal.

Piotr Haszczyn

Za pomoc przy pisaniu niniejszego biogramu dziękuję p. Marcie Kilon z d. Sawickiej