Uncategorised
Cmentarz w Chyrzynce
- Szczegóły
Cmentarz założony w II połowie XIX w. powierzchnia 0,28 ha. Do dzisiaj zachowały się fragmenty dwóch nagrobków. U wejścia do bramy znajduje się mogiła niemieckiego żołnierza pochodzenia austriackiego zmarłego,a może zabitego, ok. roku 1941 o nazwisku Zygmunt Deutsch. Świadkowie (m.in. Marian Legenc) widzieli przez długi czas na krzyżu niemiecki hełm. Okoliczności śmierci były następujące: po ataku Niemiec na Związek Radziecki w 1941 r. w czasie patrolu żołnierz ten został trafiony w środek piersi przez snajpera radzieckiego, który znajdował się w bunkrze nad Kupną. W 1995 r. rodzina zmarłego żołnierza przybyła do Krzywczy w poszukiwaniu mogiły, lecz w owym czasie nie udało się im dotrzeć do świadków i odnaleźć grobu. Do ciekawostki związanej z tym terenem można zaliczyć podziemny tunel, który na swój początek w prezbiterium cerkwi, a wylot na terenie cmentarza.
Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 140.
Od czerwca 2010 r. prace porządkowo - zabezpieczające przy cerkwi podjął pan Janusz Śmigielski z grupą przyjaciół. Również dzięki jego inicjatwie odnowiono dwa nagrobki na cmenatrzu w Chyrzynce. Nie po raz pierwszy w naszej gminie turystyką i ochroną zabytków zajmują się osoby prywatne [chwała im za to] wyręczając władze, która MA ZAWSZE CZAS.
Fofograficzna relacja z dokonań Pana Janusza w poniższym linku:
RATUJMY CERKIEW W CHYRZYNCE
W przemyskiej siedzibie Starostwa Powiatowego w Wydziale Geodezji 18 marca br. odbyło się spotkanie przedstawicieli Nadleśnictwa Krasiczyn, Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków i Stowarzyszenia „Wrota Karpat Wschodnich” w sprawie zrujnowanej cerkwi w Chyrzynce gm. Krzywcza. Ustalono m.in., że w celu podjęcia dalszych działań zmierzających do odrestaurowania świątyni, Lasy Państwowe, aktualny właściciel nieruchomości, przekażą ją za pośrednictwem Starostwa „Wrotom”. Aby mogło to nastąpić, konieczne jest wyodrębnienie z kompleksu leśnego działki, na której stoi cerkiewka. KOSZTY POMIARU GEODEZYJNEGO WYNOSZĄ 3 TYSIĄCE ZŁOTYCH. Nadleśnictwo ich nie pokryje. Do sfinansowania całości zobowiązały się „Wrota”. Stowarzyszenie jednak nie dysponuje takimi środkami. NIE MAMY ZATEM INNEGO WYJŚCIA, MUSIMY PROSIĆ O POMOC WSZYSTKICH, KTÓRYM LOSY CERKIEWKI W CHYRZYNCE NIE SĄ OBOJĘTNE. Niżej podajemy dane do konta Stowarzyszenia. LICZY SIĘ KAŻDA, NAWET NAJMNIEJSZA WPŁATA. LICZY SIĘ TEŻ CZAS. SPRAWA JEST PILNA! Wszystkie zebrane środki zostaną przeznaczone na ten cel i będą skrupulatnie rozliczone. CERKIEWKĘ MOŻNA URATOWAĆ!!!
[TAK MOŻE WYGLĄDAĆ ŚW. MATEUSZ PO KONSERWACJI]
Nr konta: 80 9113 1014 2003 5001 5399 0003
LOT Wrota Karpat Wschodnich
ul. Rynek 8
37-740 Bircza
KONIECZNIE Z DOPISKIEM W TYTULE PRZELEWU: NA CERKIEW W CHYRZYNCE
Tu można znaleźć więcej informacji na temat cerkiewki i działań prowadzonych dla jej ocalenia:
nk.pl informuje https://picasaweb.google.com/
nk.pl informuje http://forum.gazeta.pl/
nk.pl informuje http://nk.pl/
CHYRZYNKĘ MOŻNA URATOWAĆ!!! PROSIMY O POMOC!!!
Tomasz Gierula (prezes Stowarzyszenia „Wrota Karpat Wschodnich”, Bircza)
Zdzisław Sierpiński (Kraków)
Janusz Śmigielski (Chołowice)
Agata Tarnas-Tomczyk (Wrocław)
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
Cerkiew pw. św. Szymona Słupnika w Chyrzynce
- Szczegóły
CERKIEW GRECKOKATOLICKA W CHYRZYNCE
Do dziś obok leśniczówki w Chyrzynce znajduje się wspomniany obiekt sakralny o całkowitej długości 18,5 m i szerokości 7,2 m. Cerkiew zwrócona jest absydą na wschód. Całość budynku składa się z przedsionka, prostokątnej nawy i pięciokątnej absydy oraz kwadratowej zakrystii.
Wybudowana w 1857 r. (odnawiana w 1911 r.) jest zabytkiem budownictwa ludowego o konstrukcji drewnianej zrębowej. Ściany na zewnątrz, kiedyś pokryte gontem. Układ trójdzielny. Część kapłańska zamknięta trójbocznie. Przy niej od północy znajduje się kwadratowa zakrystia. Szersza prostokątna nawa styka się od zachodu z kwadratowym babińcem. Wewnątrz stropy płaskie. W nawie chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Pomiędzy babińcem a nawą są odrzwia o wykroju prostokątnym z napisem odnoszącym się do fundacji, budowy i konsekracji cerkwi. Obiekt kryty dachem dwuspadowym o konstrukcji siodłowej, pokryty blachą. Na nim umieszczone są trzy cebulaste kopuły z latarniami. Nad nawą - jedna duża kopuła, nad przedsionkiem i absydą - dwie mniejsze. Nad zakrystią dach pulpitowy. Na osi fasady umieszczony był drewniany ganeczek wsparty na 2 słupach zadaszony siodłowo, który współcześnie nie istnieje.
Wewnątrz na drewnianym suficie namalowany jest duży obraz Jezusa Zmartwychwstałego i Boga Ojca oraz Czterech Ewangelistów. Na ścianach widnieją obrazy Pokłonu Trzech Króli i Chrztu Pana Jezusa w Jordanie. Malowidła te wykonał artysta malarz Andrzej Demkowycz z Birczy w 1911 roku.
Obok znajduje się dzwonnica w stylu barokizującym o powierzchni przynajmniej 2,8 m2 i kubaturze 14 m3. Usytuowana na północny zachód od cerkwi, murowana z kamienia i cegły, w kształcie ściany przeprutej dwoma półkoliście zakończonymi smukłymi arkadami. Gzyms koronujący, bogato profilowany, u podstawy archiwoltu gzymsy wałkowe. Dach brogowy podbity blachą z dużym dookolnym okapem. Znajdowały się w niej trzy małe dzwony o pięknym brzmieniu. Co do owych dzwonów to istnieje dwie wersje dotyczące ich historii. Jedna z nich mówi, że w czasie II wojny światowej Niemcy trzy z nich zabrali, natomiast jeden o imieniu Iwan parafianie ukryli w pobliskim stawie. Jednak okupanci dowiedzieli się o tym, spuścili wodę ze stawu, zarekwirowli i ten ostatni dzwon. Druga wersja mówi, że jeden z mieszkańców, wiedząc, że Niemcy zabierają dzwony, w nocy zakopał je w lesie i do dziś się tam znajdują. Jednak nikt nie wie, w którym miejscu.
W pobliżu cerkwi stała duża, murowana plebania,w której w okresie międzywojennym mieszkał proboszcz, ks. Ignacy Chylak. Do parafii w Chyrzynce należała również Kupna, do której proboszcz dojeżdżał. W 1939 r. władze radzieckie zmusiły go, aby przeniósł się do Kupnej i zamieszkał w leśniczówce. Tam też ok.1940 r. umarł i został pochowany koło cerkwi. Po nim funkcję proboszcza do wyzwolenia pełnił podeszły w latach ks. Makar. W 1945 r. plebania w Chyrzynce została spalona przez oddział UPA, a resztki murów rozebrał jeden z mieszkańców, za co został zabity przez banderowców na samą Wielkanoc.
Po wojnie cerkiew nie była użytkowana. W 1995 r. poddano ją gruntownej renowacji: częściowo wymieniono blachę, uzupełniono ubytki drewna i podmurówki oraz zakonserwowano drewniane części cerkwi.
Duże wrażenie robi na zwiedzających ikonografia chyrzyńskiej cerkwi o czym możemy się przekonać oglądając powyższe zdjęcia.
Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 148-150.
Z ostatnich moich badań wynika, że cerkiew została zbudowana na miejscu istniejącej starszej świątyni, która była w tym miejscu, co najmniej od roku 1788. Być może do jej budowy wykorzystano stare fragmenty budowli, stąd zastosowania architektoniczne są typowe dla cerkwi budowanych w Polsce w wieku XVI i XVII o czym wspomina p. dr Agata Tarnas-Tomczas w swoim artykule.
Foto i obróbka komputerowa Piotr Haszczyn
Poniżej informacje o Cerkwi w Chrzynce napisane przez p. dr Agatę Tarnas-Tomczyk
CERKIEW pw. SZYMONA SŁUPNIKA W CHYRZYNCE, greckokatolicka, zbudowana w 1857 r. z fundacji hrabiego Adama Starzeńskiego. Usytuowana jest za ostatnimi zabudowaniami sąsiedniej wsi Chyrzyna, około 600 m od głównej drogi, na skraju lasu, obok leśniczówki.
Cerkiew orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Trójdzielna (prezbiterium zamknięte trójbocznie, szersza kwadratowa nawa i prostokątny przedsionek). Nad każdą z części osobne dachy kalenicowe, kryte blachą, zwieńczone baniastymi hełmami z pseudolatarniami i żelaznymi krzyżami. Płaskie stropy wewnętrzne. W zachodniej części nawy chór muzyczny, wsparty na dwóch słupach. Unikalnym elementem architektonicznym jest zrębowa przegroda ikonostasowa pomiędzy nawą a prezbiterium. Rozwiązania takie spotkać można tylko w najstarszych cerkwiach drewnianych w Polsce z XVI i XVII wieku, np. w Radrużu i Gorajcu. Ściana taka stanowiła element konstrukcji budynku a zarazem umieszczano (lub malowano) na niej elementy ikonostasu. W późniejszych czasach już nie występowała w cerkwiach a ikonostas montowano na ażurowych ramach z listew drewnianych. Przypuszcza się, że ekipa ciesielska wzorowała się na rozwiązaniu z poprzedniej, starszej cerkwi. Przegroda ma trzy wejścia: centralne, carskie wrota i dwoje bocznych, niższych wrót diakońskich. Wszystkie zamknięte półkoliście, z węgarami po bokach. W górnej części przegrody wycięty duży otwór, stylizowany na tzw. ośli grzbiet, przez który widać z nawy malowidła na stropie prezbiterium. W przejściu z przedsionka do nawy prostokątny portal z napisem fundacyjnym i datą budowy.
Na ścianach i stropie polichromia figuralno-ornamentalna, wykonana w 1911 r. przez Andrzeja Demkowycza (autora malowideł także we wnętrzu cerkwi w Huwnikach). Dobrze zachowana, mimo złego stanu technicznego budynku. Utrzymane w ciemnej tonacji, bogato zdobione sceny zachwycają niepowtarzalnym klimatem. Wśród nich wizerunek Boga Ojca w promienistym nimbie wyobrażony na stropie prezbiterium, na stropie nad nawą scena Zmartwychwstania w otoczeniu postaci czterech Ewangelistów (Marek z otwartą Ewangelią w ręce i lwem u prawego boku, Łukasz z wołem, Jan z orłem po lewej i piórem w prawej ręce, Mateusz z aniołem po swej prawej stronie i tekstem Ewangelii w lewej ręce), na ścianach nawy Chrzest w Jordanie oraz Pokłon Trzech Króli.
Obok cerkwi stoi dzwonnica z 1911 r., murowana z kamienia, parawanowa, dwuarkadowa, kryta czterospadowym, blaszanym daszkiem, bez dzwonów.
Po wojnie i wysiedleniu ludności w 1947 r. cerkiew opuszczona, przez pewien czas użytkowana jako owczarnia. W ramach prac zabezpieczających w 1994 r. wymieniono część podwalin, naprawiono dach i zakonserwowano ściany. Od tego czasu brak jakichkolwiek prac remontowych. Obecnie nad przedsionkiem złamany krzyż, nad prezbiterium brak krzyża i uszkodzona latarnia. W południowej ścianie nawy otwory okienne bez okien, w północnej ścianie zabite deskami. Drzwi wejściowe urwane, brak podłogi. Cerkiew niszczeje ...
W listopadzie ubiegłego roku cerkiew została prowizorycznie zabezpieczona przed zimą. Konieczne są dalsze działania.
Zdjęcia:
{gallery}phocagallery/cerkiew_w_chyrzynce{/gallery}
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
Parafia w Chyrzynie
- Szczegóły
PARAFIA PRAWOSŁWANA I GRECKOKATOLICKA W CHYRZYNIE
Parafia prawosławna w Chyrzynie miała prawdopodobnie metrykę średniowieczną, choć znana jest wzmianka o jej istnieniu dopiero w 1507 r. W dniu 8 XII 1642 Marcin Konstanty Krasicki, podczaszy przemyski, doposażył probostwo. Potwierdził wszystkie prawa przynależne popowi chyrzyńskiemu Michałowi, który przejął parafię po swoim ojcu Janie. Darował popostwu chyrzyńskiemu rolę grechowską, również potwierdził sumę 400 zł polskich, która to suma ulokowana była na popostwie chyrzyńskim, a które to korzyści zostały nadane przez Marcina Krasickiego, wojewodę podolskiego, stryja darczyńcy. Obciążono popa chyrzyńskiego rocznym czynszem pieniężnym 30 gr, a w naturze miał składać dworowi 4 kapłony i kopę jaj. Od innych powinności, danin i posług był on zwolniony. Potwierdzono również wolny wrąb w las dworski na potrzeby parafii i opał domowy. W latach późniejszych po wprowadzeniu unii w eparchii przemyskiej istaniała tu z pewnością parafia grekokatolicka, nie ma jednak na ten temat żadnych wiarygodnych dokumentów. [Zdjęcie obok - widok przy wjeździe do Chyrzyny].
W 1805 r. istniała w Chyrzynie parafia obrządku grekokatolickiego pod wezwaniem św. Szymona Słupnika, którego parochem był Symeon Kopystyński. Pod takim samym wezwaniem znajdowała się w miejscowości cerkiew, cała drewniana, pod dachem gontowym. Obok niej stała dzwonnica na czterech słupach, związana tarcicą i obita gontami. Zaznaczono, że cerkiew jest stara i potrzebuje reparacji.
Zabudowania parafialne składały się z plebanii z drewna i pokryte były słomą. Plebania miała jedną izbę z piecem kaflowym, dalej piekarnię z komorą oraz z sienią. Budynek ten był już stary i niewygodny. Obok znajdowała się stodoła w słupy wiązana, dylowana, pokryta słomą. Do parocha chyrzyńskiego należały następujące grunty: Zajamiska, które zasiewał 6 korcami i 1 ćwiercią zboża, Żbyr pastwiska zasiewany 2 korcami i 2 ćwierciami zboża, grunt Zachorodem zwany Ogrodem, grunt Pod Liczbą, grunt orny Łazek, zasiewany 11 korcami 3 ćwierciami, grunt orny Zakulnicze, zasiewany 3 korcami 1 ćwiercią, grunt orny na Zakulniczu w Błoniu, zasiewany 4 korcami i 2 ćwierciami, grunt orny Przymiarek, Grunty za Chyrzyną: Łaz - grunt orny zasiewany 9 korcami i 2 ćwierciami, grunt orny pod Kutom czyli Kątem, grunt orny pod Kiziem, grunt orny pod Mackowym, grunt orny pod Żarniskami, zasiewany 12 korcami, grunt orny pod Matyszką, grunt orny Diachy oraz ogród w Chyrzynie. Nie został podany łączny areał wszystkich wymienionych gruntów.
Przy okazji spisywania wszystkich należności parocha chyrzyńskiego można dowiedzieć się o strukturze rolnej oraz liczbie wiernych przynależących do parafii rytu greckiego, jak również o ilości i czasie składania różnych obciążeń. W Chyrzynie było 21 ról podzielonych na 42 podrolki, z których właściciele byli obowiązani dawać skopczyznę, inaczej proskórne (w znaczeniu polskim dziesięcinę) parochowi po snopów 30, co dawało 10 kop. Półrolnicy mieli dawać snopów 15. Zagrodnicy 3 dniowi mają płacić proskórnego 1 zł polski rocznie. Chlebów rocznych tzw. kanonnych od półrolnika 1, kolędnych 21, także od każdego gospodarza jeden pieróg wielkanocny. Na Wniebowzięcie Matki Boskiej każdy gospodarz powinien dawać parochowi 2 pierogi pieczone z nowego zboża. Przed Wielkanocą każdy półrolnik i zagrodnik powinien dać 4 jaja, zaś chałupnicy po 3. Opłata przy obchodzie domów parochialnych, z roli 12 gr, od półrolnika 6 gr, chałupnik 2 gr. Po kolędzie i środopoście wszyscy półrolnicy i zagrodnicy dają po 3 gr, chałupnicy po 2 gr. Także do kolędnego chleba każdy rolnik ma dawać 1 gr na kiełbasę, która ma być składana z chlebem kolędnym. Ze strony dworu potwierdzono prawo do wolnego wrębu dla parocha chyrzyńskiego na opał i potrzeby budowlane. Zagwarantowała to Krystyna Boznańska, dziedziczka Krzywczy, przy obecności parocha chyrzyńskiego ks. Symeona Kopystyńskiego oraz dziekana pruchnickiego Józefa Mochnackiego.
W II połowie XIX w. siedziba parafii została przeniesiona do Chyrzynki. Faktem jest, że w roku 1857 wybudowano nową cerkiew pod wezwaniem św. Szymona Słupnika z fundacji Adama hr.Starzeńskiego. Nie jest rzeczą jasną, z jakich powodów przeniesiono parafię do Chyrzynki.
Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 146-148.
{gallery}phocagallery/cerkiew_w_chyrzynce{/gallery}
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
Cerkiew w Babicach
- Szczegóły
CERKIEW GRECKOKATOLICKA W BABICACH
Na początku XVI w. istniała w miejscowości parafia prawosławna, a po unii greckokatolicka. W roku 1785, ze względu na zmniejszenie się ludności pochodzenia ukraińskiego przemianowana na filię parafii greckokatolickiej w Skopowie.
Babicka cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Bogarodzicy była filią parafii w Skopowie. Zbudowana w 1839 r. przez cieślę Kozubala spod Krosna, przebudowana w 1888 r. Po II wojnie światowej nieużytkowana popada w ruinę. Ikony zdementowane ok.1970 r. znajdują się w Muzeum Ziemi Przemyskiej.
Cerkiew orientowana, umiejscowiona w południowo-zachodniej części miejscowości na wzniesieniu stromo opadającym w dolinę rzeki, otoczona wieńcem starodrzewu. Opodal cerkwi, od strony zachodniej, drewniana dzwonnica (przesunięta lekko ku pd. względem osi cerkwi).
Cerkiew drewnianao długości 17,70 m i szerokości 9,10 m., jednoprzestrzenna, z zakrystią od północy (nieistniejącą) i kruchtą od zachodu, konstrukcji zrębowej (kruchta słupowa). Podwalina dębowa o średnicy przekroju 35x35 cm. Belki ścian z drewna iglastego. Węgłowania na zamek (z krytym czopem). Podwalina zakrystii była węgłowana do północnej podwaliny - cewki. Belki wschodniej i zachodniej ściany zakrystii mocowane w wręby w północnej ścianie cerkwi. Zrąb ścian cerkwi spięty od góry oczepem. Na tym samym poziomie, co oczep, równolegle do jego pn. i pd. belek założone są belki łączone na zamek i podparte wewnątrz cerkwi słupami (każda trzema). Belki oczepu oraz dodatkowe belki na słupach stanowią oparcie konstrukcji dachowej. Słupy wewnątrz głównej części cerkwi tworzą podział przestrzeni, wprowadzając boczne pseudo nawy, szerokości 150 cm każda. Usztywnienie konstrukcji zrębu południowej ściany cerkwi tworzą założone w trzech miejscach lisice. W ścianie północnej lisice w dwóch miejscach. Kamienne podmurowanie podwaliny zachowało się we fragmentach. Kruchta od strony zachodniej konstrukcji słupowej. Główna część budynku (nawowo-prezbiterialna) zamknięta od wschodu trójbocznie. Więźba dachowa ponad nią konstrukcji stolcowo-krokwiowej. Stolce ustawione na belkach spinających pd. i pn. partię oczepu (zamki). W więźbie dachowej wkomponowana, na środku kalenicy, ośmioboczna pseudo latarnia konstrukcji słupowej, nakryta ostrosłupowym daszkiem. Więźba nad kruchtą krokwiowa. We wnętrzu, wzdłuż zachodniej ściany cerkwi, na całej jej szerokości chór śpiewaczy, na wysokości 300 cm, wysięg 140 cm, wsparty dwoma słupami w części czołowej i dwoma przy zachodniej ścianie, z balustradą z pełnych desek, dostępny drewnianymi schodami przy zach. ścianie (od strony pd.). Sanktuarium wydzielone kurtynową ścianą z desek (konstrukcja ikonostasu). Ściany cerkwi pobite od zewnątrz pionowym deskowaniem z listwowaniem. Podwaliny osłonięte wąskim daszkiem okapowym opartym na ryglach, pobitym gontem. Dach nad główną częścią cerkwi jedno kalenicowy, pięciopołaciowy, z półszczytem od zachodu, kryty blachą. Ostrosłupowy dach na pseudo latarni pod blachą. Pod okapem kształtowo wyrzynana deska. Dach nad kruchtą dwuspadowy gontowy.
Dzwonnica drewniana, konstrukcji słupowej, kwadratowa, o ścianach pionowych szachowanych deskami z pozorną izbicą, o lekko pochylonych ścianach. Dach namiotowy gontowy. Usytuowana w pobliżu cerkwi na wyniosłości o mocno spadzistych stokach.
Według schematyzmu duchowieństwa greckokatolickiego liczba grekokatolików w Babicach kształtowała się od 200 osób w 1872 roku do 410 w 1918 r. i 409 w 1936 r. Patronem cerkwi w Skopowie i Babicach była rodzina Radomyskich z Babic. Do 1947 r. wysiedlono z Babic ludność pochodzenia ukraińskiego.
Opracowanie Piotr Haszczyn -.
Zdjęcia archiwum P.Haszczyna
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
Parafia w Babicach
- Szczegóły
PARAFIA KATOLICKA W BABICACH
Pod koniec XV w. Stanisław Kmita z Wiśnicza, wojewoda ruski, wystawił w miasteczku kaplicę pod wezwaniem św. Katarzyny z drzewa dębowego. Kaplica była uposażona m.in. w: 1,5 łanu roli, dochody z browaru babickiego, dziesięciny od mieszczan, sadzawkę, łąki. 13 XII 1507 r. Stanisław Kmita uposażył nową babicką parafię, łącząc dochody parafii w Stupnicy z uposażeniem kaplicy św. Katarzyny. Biskup przemyski, Maciej Drzewicki, prawdopodobnie erygował parafię 15 II 1508 r., bo w tym dniu odbyło się wprowadzenie nowego proboszcza Klemensa, wikarego z Przemyśla.
W skład nowo utworzonej parafii wchodziły następujące miejscowości: Babice i Przedmieście Babickie (zwane również Posadą), Bachów, Stupnica, Sufczyna, Brzuska, Iskań, Piątkowa, Skopów oraz Ruszelczyce (ta część miejscowości, która należała do Kmity, druga część należała do parafii Krzywcza). Oprócz nadania ziemi: półtora łanu (łan – ok.30 ha) roli w Babicach, 2 i ćwierć łanu roli, 3 stajania roli, 2 łąki i 3 części innej łąki w Stupnicy, parafia otrzymała meszne od mieszczan babickich i kmieci z parafii oraz dziesięcinę snopową ze wszystkich folwarków należących do klucza bachowskiego, również prawo połowu ryb w Sanie i jeziorach, prawo wykorzystywania pastwisk dla trzody i bydła, prawo do ścinania drzewa w lasach zarówno do budowy jak i na opał oraz dochody z babickiego browaru. Na dokładkę ofiarowano działkę na plebanię blisko kaplicy.
Być może w niedługim czasie wybudowano koło kaplicy większy drewniany kościół, który spłonął w 1726 r. W tym samym roku kasztelan sanocki, Józef Grabieński, wybudował kolejny drewniany kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, który został konsekrowany przez bpa Pruskiego 25 II 1729 r. Na podstawie nielicznych zapisków wydaje się, że wszystkie drewniane kościoły oraz wcześniejsza kaplica były wybudowane na terenie dzisiejszych ogrodów i zabudowań plebańskich.
W 1792 r. „wybudowano całkiem nowy kościół murowany pod dachówką wypalaną” z fundacji Jerzego i Katarzyny Pinińskich [Zdjęcia poniżej]. Oni też oraz mieszczanin Franciszek Gałgan ofiarowali działkę pod nowy kościół i cmentarz. Odnowiony w 1860 r. przez Eustachego Dembińskiego, 17 IV 1866 r. uległ pożarowi. Spaliły się: dach, okna, organy, dzwony stopniały, facjata i część sklepienia spadło. Ocalał wielki ołtarz z cudownym obrazem. Po pożarze kościół ten odbudowano w dzisiejszej postaci. W 1904 r. kościół i ołtarze odmalowano, a w 1934 r. pokryto dach blachą. Na chórze muzycznym znajdują się 20 - głosowe organy o jednym manuale z końca XIX w., wykonane we lwowskiej pracowni Śliwińskiego.
Kościół jednonawowy, późnobarokowy, orientowany, zbudowany z kamienia i cegły. Dach siodłowy, na nim czworoboczna wieżyczka - sygnaturka. Po bokach prezbiterium murowana kruchta od pn., a od pd. Zakrystia, kryte trójspadowymi dachami. Pod prezbiterium pusta krypta. Całość ogrodzona kamienno – ceglanym murem. Fronton ozdobiony jest portalem. We wnęce po zamurowanym oknie nad drzwiami frontowymi znajduje się kamienna figura św. Józefa. Zwieńczenie ściany frontowej stanowi tympanon, w którym znajduje się okno owalnego kształtu. Na dachu w okolicy prezbiterium znajduje się wieża z sygnaturką.
Kościół ma długość 25,35 m i szerokość 9,90 m, w prezbiterium 8,40 m. Na ścianach bocznych jest 8 wnęk bez figur. Chór jest murowany wsparty na filarach. Dwie murowane dzwonnice kamienno – ceglane zbudowane zostały na planie kwadratu o wymiarach 5x5 i wysokości 10 m, na narożach filastry toskańskie. W części górnej okna. Dach namiotowy, kryty blachą, zwieńczony krzyżem. Dzwonnice odbudowano i podwyższono po zniszczeniu w 1892 r. za staraniem ks. Józefa Karpińskiego. W prawej znajduje się 3 dzwony: Jan Paweł II z 1981 oraz Piotr i Tadeusz z 1925 r., lewa pusta zbudowana dla równowagi architektonicznej.
Wewnątrz kościoła XVIII - wieczna kazalnica w kształcie okrętu z figurami apostołów: św. Piotra i Jakuba oraz 3 barokowe ołtarze: główny oraz dwa boczne. W jednym z nich znajduje się obraz św. Stanisława Szczepanowskiego Biskupa, namalowany przez nauczycielkę z Babic, Józefę Hudzikowską. W ołtarzu tym znajduje się również obraz Serca Pana Jezusa i św. Jana Nepomucena. W drugim ołtarzu znajduje się obraz św. Józefa i w małych ramach św. Antoniego z 1794 r.
W ołtarzu głównym, zbudowanym z drzewa w stylu odrodzenia, cudowny obraz Matki Boskiej Babickiej namalowany na płótnie [Zdjęcie obok bez koszulki]. Wysoki na ok.144 cm, a szeroki na ok.125 cm. Obraz przedstawia Matkę Boską w półpostaci w szacie haftowanej, trzymającą Dzieciątko Jezus na ręku. Matka Boska łagodnie pochyla głowę ku Dzieciątku, które, trzymając w ręku kulę ziemską, prawą błogosławi wiernemu ludowi. Głowy obojga są ozdobione pięknymi koronami. Matka Boska w lewej ręce trzyma berło królewskie, a na dolnym krańcu obrazu jest namalowane pasmo róż. Cera Matki Boskiej jest śniada, wyraz twarzy, szczególnie u Niej, tchnie nadzwyczajną łagodnością i słodyczą.
Z podań dowiadujemy się, że autorem obrazu był malarz ormiański i pierwotnie znajdował się on w kościele parafialnym w Stupnicy. Następnie został przeniesiony do Babic. Jednak najnowsze badania naukowe wskazują, że obraz pochodzi z XVI w. Najstarsza wzmianka o tym obrazie pochodzi z wizytacji generalnej ks. bpa Szembeka z dnia 29 VIII 1722 r. Wyliczono tam dary dziękczynne i kosztowności oraz liczne wota. W akcie powizytacyjnym bpa W.H. Sierakowskiego z 1744 r. nazywa się obraz cudownym i ubolewa się, że nie ma spisu odebranych łask, na przyszłość nakazano skrzętnie notować. Po pożarze w 1886 r. obraz cudem ocalał. Jako wotum ufundowano obraz św. Floriana, który wylewa dzban wody na palący się babicki kościół, którym można zasuwać cudowny obraz.
Naprzeciwko kościoła, po drugiej stronie drogi znajduje się plebania, której budowę rozpoczęto w 1804 r. Gdy była już prawie gotowa, 6 X 1808 r. spłonęła, odbudowano ją w 1809 r., a przebudowano do dzisiejszej postaci w 2006 r. Jest to jedna z najstarszych murowanych plebanii w archidiecezji przemyskiej.
W ostatnich 5 latach kościół, jego wyposażenie oraz plebania zostały gruntownie odremontowane staraniem parafian i ks. proboszcza Stanisława Siuzdaka.
Opracowanie Piotr Haszczyn - Ścieżka Historyczna Babic - Przystanek 1.
Więcej zdjęć: http://www.spbabice.edu.pl/index.php?option=com_phocagallery&view=category&id=1:sciezka_historyczna%20nr1&Itemid=162
{gallery}stories/kosciol_parafialny_babice{/gallery}
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
KOŚCIÓŁ W RECZPOLU
- Szczegóły
Kościół filialny w Reczpolu mieścił się przez wiele lat w cerkwi obrządku greckokatolickiego. Jednak była ona zbyt mała w stosunku do potrzeb. Dlatego w latach 80 - tych XX w. rozpoczęły się starania o budowę nowej świątyni. Wypalono w czynie społecznym kilkanaście tysięcy cegieł, zagaszono wapno, ale budowy nie rozpoczęto, gdyż nie było porozumienia, w który miejscu. Wybudowano za to plebanię. Następnie cegłę przeznaczoną na budowę kościoła przeznaczono na budynek nowej szkoły. Punktem zwrotnym w inicjatywie budowy kościoła były obchody 600 lecia parafii Krzywcza. Dzięki tej inicjatywie mieszkańcy Ruszelczyc postanowili u siebie zbudować kościół filialny ta inicjatywa zmobilizowała Reczpolan. Na kazaniu Jubileuszowym ks. arcybiskup Michalik prosił, aby zmierzyć Reczpol od wschodu do zachodu i w miejscu gdzie będzie środek wybudować kościół. Wprawdzie pomiaru nie dokonano, ale w 2002 r. rozpoczęto budowę świątyni w górnej części Reczpola. Oddano ją do użytku we wrześniu 2006 r. Od 16 czerwca 2011 r. Kościół Filialny w Reczpolu jest pod wezwaniem Błogosławionego Jana Pawła II, a w październiku 2013 powrócił po renowacji do kościoła Cudowny Obraz Matki Boskiej Bolesnej.
{gallery}stories/kosciol_parafialny_reczpol{/gallery}
Zapraszamy na stronę http://krzywcza.przemyska.pl/
Parafia w Krzywczy - Wspólnota parafialna pw. Narodzenia Najśw. Maryi Panny w Krzywczy
Cerkiew pw. Opieki Matki Bożej w Reczpolu
- Szczegóły
Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 151.
Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 38.
Zdjęcia P. Haszczyn
{gallery}
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
CMANTARZ GRECKOKATOLICKI W RUSZELCZYCACH
- Szczegóły
Cmentarz grekokatolicki w Ruszelczycach, zapewne przycerkiewny, po lewej stronie drogi Przemyśl - Dynów. Założony na początku XX w., powierzchnia 0,22 ha, zdewastowany, zachowanych 7 nagrobków i fragment dużego drewnianego krzyża. [Zdjęcie obok - jeden z ocalałych przepieknych żeliwynych krzyży]
Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 141.
Zdjęcia P.Haszczyn
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
CERKIEW W RUSZELCZYCACH
- Szczegóły
Na początku wsi znajdowała się cerkiew drewniana, kryta gontem, zbudowana w 1845 r. pod wezwaniem Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. W cerkwi znajdował się bardzo cenny stary ikonostas z dużym zestawem dobrze zachowanych starych ikon . Nie zachował się jej opis. W 1962 r. władze państwowe zajęły cerkiew, która wkrótce została rozebrana. Do tego czasu nieregularnie odbywały się w niej nabożeństwa w obrządku rzymskokatolickim. W drewnianej dzwonnicy stojącej obok znajdował się dzwon gdański z 1734 r.
W 1785 r. w miejsowości było 250 wyznawców obrządku grekokatolickiego, a w 1938 r. 580, wg innych danych 520 na 890 mieszkańców.
Piotr W. Haszczyn. Zarys Dziejów Parafii w Krzywczy 1398 - 1998. Krzywcza 1998. Str. 151 - 152.
Zapraszamy na blog - www.krzywcza.blogspot.com
KOŚCIÓŁ W RUSZELCZYCACH
- Szczegóły
Kościół Rzymskokatolicki p.w. Matki Boskiej Fatimskiej w Ruszelczycach .
{gallery}stories/kosciol_parafialny_ruszelczyce{/gallery}
Zapraszamy na stronę http://krzywcza.przemyska.pl/
Parafia w Krzywczy - Wspólnota parafialna pw. Narodzenia Najśw. Maryi Panny w Krzywczy